Toen ik voor het eerst Meditation Made Simple™ volgde, leerde ik ook ademhalings-oefeningen. Nu moest ik bewust letten op mijn ademhaling en iets, wat mijn lichaam zonder na te denken automatisch doet, ging in de handmatige (bewuste) versie opeens helemaal niet zo makkelijk.
Het automatische ritme dat mijn lichaam gewend was, was niet het ritme dat ik nu moest toepassen. Jezus, ik kreeg het er benauwd van. Dit is geen ontspanning, dit is pure stress!!!
Na jaren in de 5de versnelling te hebben geleefd (wat de reden was om te leren mediteren), bleek mijn ademhalings-ritme ook in die stand te staan. Een buikademhaling, iets wat je iedere baby in zijn wieg ziet doen en wat je natuurlijke ademhaling is, voelde absoluut niet meer natuurlijk aan. Na iedere 3 buikademhalingen deed ik een hoge ademhaling met mijn schouders opgetrokken naar mijn oren en een expansie van mijn borstkast. Poeh…lucht!!! Deze oefening voelde zo onnatuurlijk aan, net alsof ik leerde schrijven met links (als rechtshandige).
De meesten van ons ademen te oppervlakkig en te snel. We krijgen niet voldoende zuurstof binnen en elimineren ook onvoldoende koolstofdioxide. Het gevolg is dat onze lichamen een zuurstof-tekort hebben en een opbouw aan toxische belasting. Elke cel in ons lichaam heeft zuurstof nodig. De energie die wij voelen in ons lichaam is een product van de gezondheid van onze cellen. Ook zorgt een oppervlakkige ademhaling ervoor dat we niet de volledige capaciteit van onze longen gebruiken, waardoor die iets van hun functie verliezen. Met als gevolg, nog meer verlaging van onze vitaliteit/energie. Dieren die het langzaamst ademen, leven het langst. Een mooi voorbeeld daarvan is de olifant.
De moderne wetenschap is het met de yogi’s eens betreffende het oppervlakkig ademhalen. Een artikel in de 'Journal of the Royal Society of Medicine' stelt dat snel oppervlakkig ademhalen kan zorgen voor vermoeidheid, slaapproblemen, angsten, maag-problemen, heartburn, een opgeblazen gevoel in je darmen, spierkrampen, duizeligheid, visuele problemen, pijn op je borst en hartkloppingen.
Nou, dat klinkt allemaal niet zo mooi. Gelukkig kan je daar makkelijk wat aan doen: langzamer en dieper ademhalen dus!
Vaak zit stress alleen maar in ons hoofd.
De techniek die ik het lekkerst vind (en het makkelijkst) is de 'Diaphragm Breathing', oftewel de middenrif-ademhaling. Het middenrif is de scheiding tussen de borst- en buikholte. Het bestaat uit een grote platte koepelvormige spier met een centraal peesblad. Bij een uitademing staat het middenrif in de koepelstand en bij een inademing trekt deze spier de longen vol met lucht en duwt daardoor de buik naar voren. Deze ademhaling kost het minste energie, omdat je alleen maar 1 spier gebruikt in tegenstelling tot de hoge ademhaling, waarbij je je tussenrib-, je schouder- en soms ook je nekspieren gebruikt. Mensen met een verkrampte nek weten gelijk welke ademhaling zij gebruiken…
Bij de 'Diaphragm Breathing' concentreer je je op het middenrif. Je trekt deze spier zo goed mogelijk naar beneden. (Als je niet weet hoe je deze spier beweegt, ga dan rechtop zitten en duw je buik naar buiten. De spier die dit doet is je middenrif-spier). Krijg je het middenrif echt niet meer verder naar beneden, dan laat je deze spier los, waardoor hij weer omhoog komt. Aan het eind duw je nog het laatste beetje koolstof dioxide eruit. (Op een relaxte manier, het moet er niet uitzien alsof je een stomp in je maag hebt gehad). En dit herhaal je een aantal keren. Je zult merken dat je aandacht naar beneden gaat en uit het hoofd is. En hoe vaker je dit oefent, hoe meer je zult merken dat je nek en je schouders zich zullen ontspannen.
Net als met lopen, iets wat je eerst met volle bewustzijn doet, totdat het een gewoonte is geworden, is ook bij mij de buikademhaling weer een gewoonte geworden. Wat er dus voor zorgt dat mijn bloeddruk mooi laag blijft en ik mij meestal relaxt en ontspannen voel. Maar ook bij mij is het leven nooit saai en met 3 kinderen (en alles wat er bij hoort), zit ik ook weleens in de 'fight or flight'-situatie. Mijn bijnieren produceren adrenaline en cortisol, waardoor mijn hartslag versnelt en de ademhaling hoger wordt. En soms is dat nodig. De natuur heeft ons niet voor niks zo gebouwd. Maar vaak zit die stress alleen maar in ons hoofd. Mijn kinderen zijn nou eenmaal geen sabeltand-tijgers… En op zulke momenten pas ik de 'Diaphragm Breathing' toe. Het ontspant me en verlaagt mijn hartslag weer!
En zoals met alles: hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het gaat. Kijk, we hoeven er niet uit te zien als een olifant, maar de ademhaling en de kracht van dat beest lijkt me wel wat.